Ik kan me die dinsdagmiddag in februari 2017 nog zó goed herinneren. Ik stond te discussiëren in de Kruidvat over een paar euro korting op een, jawel, zwangerschapstest. Gevolg: de halve rij kon meegenieten van mijn nutteloze discussie en het doen van deze test zat alles behalve in mijn planning, dus ik stond daar al op hete kolen (met hormonen). Awkward!

Eenmaal thuis aangekomen kon ik er niet meer onderuit: een dikke vette plus! De grond viel onder mijn voeten weg. Alle beren kwamen de weg op:

“Hoe kan ik nou voor een baby zorgen als ik niet eens voor mezelf kan zorgen?!”

“Wat gaat mijn werk ervan vinden nu ik net een jaarcontract hebt gekregen en maanden met verlof ga?!”

“Wat gaat m’n omgeving hiervan vinden aangezien we nog niet lang samen zijn?!”

Ik zie mezelf nog staan in de woonkamer met mijn paniekerige hoofd. Maar de zwangerschap afbreken? No way. We dachten er niet aan!

De zwangerschap verliep niet zonder slag of stoot. Emotioneel en mentaal zakte ik helemaal weg, maar mijn stoere-ik (lees: mijn harnas) vond dat ik me niet moest aanstellen en hup: wees gewoon blij! Gevolg: ik bleef ‘lachen’ en niemand wist hoe het écht met me ging.

Toen mijn dochter vlak na haar geboorte voor het eerst bij me werd gelegd voelde ik niets. Ik was helemaal leeg.

De maanden van mijn verlof waren heftig. Die spreekwoordelijke ‘roze wolk’ was ver te zoeken. De borstvoeding lukte niet, mijn man zijn jaarcontract werd niet verlengd en kwam daardoor thuis te zitten en ik?
Ik voelde me een vreselijke moeder. Ik keek ontzettend uit naar het einde van mijn verlof zodat ik weer kon werken (lees: vluchten).

Met een ware boer-met-kiespijn-lach begon ik weer met werken. Ik vertelde iedereen hoe “fijn het was om moeder te zijn”, terwijl ik van binnen kapot ging van ellende. Dit hield ik goed vol, totdat mijn toenmalige manager mij op de 7e werkdag na mijn zwangerschapsverlof vroeg hoe het nou écht met me ging.
Ik barstte in huilen uit. Ik kón niet meer.
Waar ik dacht dat werken me wel zou afleiden van al mijn emoties en gedachten, bleek dit niet zo te zijn. Mijn leven was één grote helse donderwolk geworden. Ik kon niet genieten van onze prachtige dochter, voelde me een verschrikkelijke moeder en een vreselijk mens.

De depressie was geboren.

Na maanden van therapie en medicijnen kwam ik er bovenop. De depressie was echt heftig en zwaar, maar zoals je wel vaker van mensen hoort: achteraf gezien had ik ‘m niet willen missen. Ik ben er echt 10 keer sterker uitgekomen en ik ben erdoor in contact gekomen met wie ik nu eigenlijk echt ben. Dit heeft echt voor een enorme verandering in mijn leven gezorgd en de eerste stap op het pad van persoonlijke ontwikkeling was gezet!

Sinds die tijd is er veel gebeurd. Mijn spirituele reis is in een sneltreinvaart gegaan. Onze tweede dochter is geboren en ik heb mogen ervaren hoe het voelde om moeder te worden zónder depressie. Sindsdien heb ik me volledig verdiept in persoonlijke ontwikkeling en dit heeft me niet meer losgelaten.

Mijn droom? De ‘lessen’ die ik heb geleerd doorgeven aan anderen, zodat ook zij weer kunnen genieten van het leven. Want ik weet als geen ander hoe heftig en uitzichtloos het leven kan zijn als je je niet jezelf voelt en daardoor helemaal vastloopt!

Ik ben er heilig van overtuigd dat iedereen het leven kan creëren wat hij of zij wil. Uit ervaring weet ik dat ‘slachtoffer zijn van het leven’ je niets gaat brengen. Denken in oude, destructieve patronen en overtuigingen gaat je niet verder helpen; dat is ons hoofd wat een loopje met ons neemt!

“Als je doet wat je deed, dan krijg je wat je altijd kreeg”

Nou ja, uiteraard niet de bovenstaande dingen. Tenzij jij ook geen afslagen meer wilt missen omdat je te lang op de linker rijbaan bent blijven gassen en je niet meer naar rechts kan door een lange vrachtwagen. 😉

Eigenlijk komt het kiezen voor jezelf op hetzelfde neer: je neemt je verantwoordelijkheid door op tijd naar rechts te gaan en dus het heft in eigen handen te nemen. Je laat je niet meer beïnvloeden door die vrachtwagen die rechts rijdt en jou dus in de weg zit. Je bent geen slachtoffer door de handelingen van een ander. Dus trap dat gas in, pak die rechterbaan en ga voor die afslag! Jouw doel, jouw leven, jouw keuze!

Wil jij dit ook? Of wil je gewoon even sparren over welke auto, uit welk bouwjaar het snelste is? 😉 
Stuur me een berichtje via onderstaand formulier! Ik vind het leuk om wat van je te horen!!